Pirkko Saisio (1949) is schrijver, regisseur, acteur en een van de bekendste personen in de culturele wereld van Finland.

Het kleinste gemene veelvoud is het eerste deel van de Finlandia Prize-winnende trilogie van Pirkko Saisio, waarin Helsinki als achtergrond dient terwijl de stad in de loop van de decennia verandert. Saissio vertelt haar verhaal als kunstenaar en queer vrouw. In de autofictionele Helsinki-trilogie va ontdekt de jonge verteller dat ze schrijver is én dat ze op vrouwen valt.Na de plotse dood van haar vader volgen we een dochter van haar ouderlijk huis naar het ziekenhuis en het mortuarium. Ondertussen wordt ze teruggevoerd naar haar jeugd, naar het kleine meisje dat een jongen wilde zijn, naar herinneringen die lang onder het stof verborgen zaten, naar de essentie van een heel tijdperk.

Het boek begint met Pirkko als achtjarig enig kind, opgroeiend in een communistisch gezin met een vader die propagandafilms voor de Vereniging Finland-Sovjet-Unie verspreidt en een moeder die aanvankelijk thuis is. Ze wonen in een grauwe arbeiderswijk, en elke zomer wordt Pirkko naar haar grootouders gebracht om een paar weken buiten de stad door te brengen: weilanden, sauna, veranda. In de uitgestrekte zomers die ze doorbrengt met oma (opa werkt zes dagen), groeit er een eenzame, zelfbewuste kern in Pirkko. Er ontstaan twee ‘ikken’ : de ‘ik’ die de dingen beleeft en de ‘zij’ die deze belevenissen observeert. Dat wisselend persperctief is interessant, maar werkt soms wat vervreemdend. Er staan wel heel mooie formuleringen in ht boek.

Alle delen zijn in het Nederlands vertaald. Dat is best bijzonder, we maken in Nederland maar weinig kennis met schrijvers uit Finland. Na dit eerste deel verschenen de delen Tegenlicht en Afscheid.